اده ی موفقیت سر راست نیست
پیچی وجود دارد به نام شکست
دور برگردانی به نام سردرگمی
سرعت گیر هایی به نام دوستان
چراغ قرمز هایی به نام دشمنان
چراغ احتیاط هایی به نام خانواده
تایر های پنچری خواهید داشت به نام شغل
اما اگر یدکی به نام عزم داشته باشید
موتوری به نام استقامت
و راننده ای به نام خدا
به جایی خواهید رسید که موفقیت نام دارد.
بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است
آليس به يک دوراهي رسيد و يک گربه را روي درخت ديد.
به گربه گفت: «از کدام مسير بايد بروم؟»
گربه پرسيد: «به کجا مي‌خواهي بروي؟»
آليس پاسخ داد: «نمي‌دانم.»
گربه گفت: «پس مهم نيست که از کدام راه بروي.»
(آليس در سرزمين عجايب ـ لوئيس کارول)
دلگیر مباش
دلت که گیر باشد ،
رها نمی شوی !
خداوند بندگان خود را
با آنچه به آن « دل » بسته اند ، می آزماید.
وطن پرستو بهار است
و اگر بهار مهاجر است ، از پرستو مخواه که بماند.
ای شهدا برای ما فاتحه ای بخوانید که شما زنده اید و ما مرده…
زندگی زیباست، اما شهادت ازآن زیباتر است.
سلامت تن زیباست اما پرنده عشق، تن را قفسی می بیند که در باغ نهاده باشند…
راز خون را جز شهدا در نمی یابند.گردش خون در رگ های زندگی شیرین است ،
اما ریختن آن در پای محبوب شیرین تر است و نگو شیرین تر، بسیار شیرین تر است.
راز خون در آن جاست که همه حیات به خون وابسته است.
شهید قلم : سید مرتضی آوینی
بعضی وقت ها دوست دارم وقتی بغضم میگیره خدا بیاد پایین اشکامو پاک کنه !
دستمو بگیره بگه : آدما اذیتت می کنن .؟!
بیا بریم پیش خودم . . .
دنیای عجیبی شده است . . .
برای دروغ هایمان ،
خدا را قسم میخوریم ،
و به حرف راست که میرسیم ؛
می شود جان ِ تــو…
چه طور است که مردم حرف زدن با دهن پُر را بی ادبی می دانند
ولی حرف زدن با کلّۀ خالی را عادی تلقی می کنند…
قـــــدر لحـــــظـه ها را بـدان …
زمـانــــــی می رسد که تـو دیگــــــــر قادر نیستـــــی بگـویـــــی :
جبــــــران مـــــی کـنم …
دعا پشت دعا برای آمدنت،
گناه پشت گناه
برای نیامدنت
دل درگیر میان این دو انتخاب
کدام آخر؟
آمدنت یا نیامدنت؟!
کودکی از خدا خواست که با او سخن بگوید و در این لحظه آسمان رعد و برق زد . کودک گفت : خدایا چرا با من سخن نمی گویی ؟ در این حال زمزمه هایی در دل کودک به وجود آمد و نسیم خنکی شروع به حرکت کرد و برگ های درختان به نرمی پیشاپیش کودک خم شدند . کودک گفت : خدایا حالا که با من حرف نمی زنی برایم لیوانی آب بده که خیلی تشنه ام . در این حال چشمه کوچکی زلالی در نزدیکی کودک شروع به غلغل کرد . کودک گفت خدایا اگر به من آبی نمی دهی دستکم به من یک شاخه گل بده و گلستان بزرگی از گلهای سرخ و زنبق و نیلوفر کودک را در آغوش گرفت . اما کودک گریه می کرد که چرا خدا به او شاخه گلی نمی دهد . کودک گفت خدایا اگر صدای مرا نمی شنوی و به من هیچ نمی دهی لااقل برایم پناهگاهی از باد و طوفان فراهم کن و در این حال آغوش گرم مادر و دستان نرم پدر کودک را فرا گرفت . اما کودک همچنان می گریست و از خدا خواست خودش را به او نشان دهد در این حال پروانه ای آمد و روی گونه ی کودک نشست اما کودک پروانه را کنار زد و در حالی که زیر لب به خدا بد می گفت چشمه را گل آلود کرد و گلها را له کرد و دستان پدر و آغوش مادر را با فریادهای گوشخراشی ترک کرد و از سرزمین خدا بیرون رفت…