فاطمه محسنی

از פֿـ ـ ـدا پرسيـבґ :چطـور مـﮯتوآטּ بهـتـر زندگـﮯ ڪرב؟

گـفت :گذشتـﮧ اَت را بـבوטּ هيـچ تاسفـﮯ بپذيـر،

بـا اعتمـآב،زمـآטּ حآلـَت را بگذرآטּ.و بـבوטּ ترس،برآﮮ آينـבه آمـآבه شـو،

ايمـآטּ نگـهـבآر و تـرس را بـﮧ گوشـﮧ اﮮ انـבآز،

شڪ هـآيتـ را بـآور نڪـטּ و هيچگـآه بـﮧ بـآورهـآيـت شڪ نڪـטּ.
زنـבگـﮯشگـفـت انگيـز است فقـط اگـر بـבآنـﮯ ڪـﮧ פֿـבآ بآ توستـــ

صبرم از کاسه دگر لبریز است




اگر این جمعه نیاید چه کنم ؟!



آنقدر من خجل از کار خودم



اگر این جمعه بیاید چه کنم ؟!

باور کن هیچ چیزی در این دنیا ارزشی بالاتر از این ندارد!
غمی را از دل زدودن و لبی را به خنده وا کردن.
فقط خدا می داند بزرگی و بخشندگی قلبی را،
که به ازای هدیه لبخندی،
از تمام دردهای خود گذشته که فقط دیگری را شادتر ببیند…
فقط خدا می داند اندازه این خوبی را، این مهربانی را،

فقط خدا می داند…


(مهرداد حبیبی)

دل من گمشده ، گر پیدا شد
بسپارید امانات رضا
و اگر از تپش افتاد دلم
ببریدش ملاقات رضا
از رضا خواسته بودم شاید
بگذارد که غلامش بشوم
همه گویند محال است محال
دلخوشم من به محالات رضا

یا امام رضا (ع)

چند روزیست ظرف نباتمان خالی است و چای می خورم و حسرت خراسان را …